Good Vibrations 2009 (Boas vibracións) é unha curtametraxe animada creada para a campaña "Proxecto de responsabilidade" da compañía de seguros “Liberty Mutual”. Forma parte dunha serie de curtos de animación destinada a crear un debate na xente sobre os actos persoais da responsabilidade e sobre a necesidade das persoas de tomar a iniciativa en lugar de curiosear e fisgar.
Este vídeo foi escrito e dirixido por Jeremy Clapin (París 1974) artista gráfico, ilustrador para prensa e varias casas editoriais e director independente de anuncios publicitarios.
PARA COMENTAR NA CLASE:
1. Resume a breve historia.
2. Os personaxes que aparecen (Executivo con lentes,señor con lentes,paxaro comendo pan,ancián, neno en bici, persoas nas ventás do edificio).
3. Que quere dicir esta pequena historia?
4. Que lles fai reaccionar ás persoas que están nas ventás?,
5. Que lle fai actuar ao ancián de xeito diferente?
6. Podemos pensar en nós mesmos: que nos fai vibrar na vida?.
7. Somos persoas espectadoras das cousas ou gústanos actuar?
8. Comenta algunha acción que fagas en que deixes de ser espectador do que estaba acontecendo.
9. Pensa nalgún personaxe que na historia deixe de ser espectador para traballar e facer algo polos demais.
10. Gustouche esta historia?
A HISTORIA TRATA DUN HOME QUE FAI UNHA OBRA E NON PON NINGUNHA SEÑAL O HOME NON SE PREOCUPA POLOS DEMAIS,
ResponderEliminarE TODA A XENTE QUE PASA POR ALI CAE. UN ANCIÁN VE QUE UN NENO SE ACERCA E PON A SEÑAL QUE O HOME DA OBRA NON PUXO.
ESTA HISTORIA O QUE NOS QUERE DECIR E QUE NON DEBERIAMOS QUEDAR MIRANDO PARA OS DEMAIS MENTRAS CAEN ,TROPEZAN etc.
QUE DEBERIAN FACER ESAS PERSOAS E AXUDALAS COMO VICENTE FERRERQUE DEIXOU TODOS OS SEUS ESTUDOS PARA AXUDAR A PERSOAS QUE O NECESITAN.
NOS NO NOSO COLEXIO TAMEN AXUDAMOS AOS DEMAIS EN MOITAS COUSAS:
FIXEMOS UN RASTRO SOLIDARIO.
A OPERACIÓN QUILO.
E TAMEN AXUDAMOS A HAITI CANDO HOUBO O TERREMOTO.
CANDO VEXAMOS COUSAS INXUSTAS DEBEMOS ACTUAR E NON SER ESPECTADORES.
El corto que acabamos de ver nos refleja que todos somos un poco pasivos y estamos a la expectativa cuando hay problemas ajenos y que no ayudamos a los demás.
ResponderEliminarTambién podemos ver que a veces en la vida la gente se ríe de los demás y no hacen nada por otras personas que lo necesiten.
El señor que está trabajando no se da cuenta que la gente que pasa por encima de la plaqueta que está suelta se cae, se lastima... por no poner una barrera de precaución.
Nosotras pensamos que la gente le gusta más estar como espectadores en vez de ayudar a las personas que lo necesitan.
Nos gustó mucho esta historia por que nos demuestra que no sólo podemos estar
mirando si no que también deberíamos ayudar a quienes lo precisen.
Bibiana Blanco Parga y Rocío Díaz Castrillón 2ºE.S.O
Antonio González López. 2º ESO.
ResponderEliminarO corto reflexa a reacción das persoas ante determinadas situacións. Ante un perigo que están sofrindo unha serie de persoas, hai outras que o ven e coñecen a situación pero non fan nada para evitalo. Ademais rinse e desfrutan da desgracia allea. Tamén reflexa a reacción de determinadas persoas, vulnerables como anciáns ou nenos, que contribúen a arrancar estos problemas da sociedade xa que tamén lle afecta á súa persoa.
MORALEXA: Vale máis a acción dunha persoa se é boa, que a expectación dun millón delas.
Era unha vez un obreiro que estaba facendo unha obra na carreteira e unha lousa movìase , a xente tropezaba e caìan nela. Os homes que estaban nos edificios rìanse ata que un ancián puxo unha valla para que non tropezaran.
ResponderEliminarEsto nos fai pensar que hai moita xente no mundo que necesita axuda, e nos moitas veces en vez de axudar a xente miramos sen actuar.
Nos actuaríamos por estas causas, que nos fan vibrar.
Polo leite.
A alegrìa
Polos mais necesitados.
Hai que actuar en vez de mirar sen facer nada.
Miguel García e Raúl Bouza. 1º ESO
Era unha vez un albanel que estaba co martillo picando na calle e había unha baldosa que se movía. O albanel non puxera nada e cada persoa que pasaba caía. Ata que veu un señor cun baston e puxo unha valla.
ResponderEliminarEsto dinos que cando ai algún problema destes que non nos riamos del nin senon que pasemos de ser espectadores a actuar e axudar.
Nos no colexio tamen axudamos aos pobres e facemos cousas asi como marcadores ,operación quilo e moitas cousas asi.
IVÁN
A historia que acabamos de ver trata de que cunha obra unha baldosa movíase e a xente caía. Os traballadores dunha oficina que había enfrente miraban pola fiestra e non facían nada e aínda encima ríanse. Ata que un anciá que pasa por alí pon unha valla, porque un neno que pasaba por alí estaba a punto de caer. Foi o único que actuou de forma correcta. Así a xente que pasara non caería e esquivaría a baldosa como o fixo o neno.
ResponderEliminarNo noso colexio tamén axudamos a xente que o necesita facendo rastros solidarios, a operación quilo...
Vicente Ferrer tamén axuda a xente que o necesita, como o fan outras persoas.
A nós tamén nos pareceu o correcto o que fixo o anciá e incorrecto o que fixeron os da oficina.
Na vida o que hai que facer e actuar non estar de espectadores.
Había un traballador que estaba traballando nunca carretera. O taladrar había unha baldosa que se movía e facía que a xente se caera. O único que fixo algo para que a xente non caera foi un ancian con alzeimer, mentras que os que estaban nun edifio de oficinas veían o que pasaba e ríanse sen facer nada.
ResponderEliminarO que nos quere decir esta historia e que hai que facer como o vello e non como os da oficina que se rían sen facer nada.
Na vida haí persoas como Vicente Ferrer que actuan como fixo o vello.
Un obreiro estaba traballando nunha rúa e había unha baldosa que se movía e as persoas caían . O obreiro non se decataba do que pasaba e por iso non puxo ningunha barreira para que a xente non se mancase. Enfrente había unha oficina. Os traballadores dela miraban o que acontecía fora ríndase e sen facer nada.Pero un ancián pasou por alí e entonces o
ResponderEliminarAncián viu
que viña un neno e puxo unha valla enriba
da baldosa para que a xente non caera.
Esta historia ensinanos que hai que axudar as persoas en vez de rirnos delas.
Hai xente coma Vicente Ferrer que axuda aos demais eoutra que en vez de axudar pasa de todo.
Nos no colexio axudamos aos demais facendo mercadillos, recaudando comida, facendo marcadores para vendelos e gañar cartos...
Hoxe a profesora de relixión puxonos un vídeo: Que trataba dun home que estaba picando cun percutor,cando o operario picaba levantaba unha baldosa , a xente tropezaba con ela e caia . Había no edificio de enfrente unhas ofocinas . A xente que traballaba alí veían desde a ventá o que pasaba e ríanse sen facer nada. De súpeto un ancia que estabase achegando a baldosa , case cae .Toda a xente do edificio puxose a berrarlle. O home con sorte escoitounos ,e non caeu .El colleu unha valla co bastón ,e achegouna e puxoa enriba da baldosa para que ninguén se mancara.
ResponderEliminarEsto ensiname que se nos vemos nunha circustancia semellante que non nos quedemos
de brazos cruzados e que axudemos ,porque ao mellor podemos evitar unha traxedia. E que tamén miremos polos mais necesitados como tamen fixoo jesuita (Vicente Ferrer) ,un home que dedicou asua vida ata o ultimo momento aos mais necesitados, e axudando a un pais que hoxe esta medianamente desarrollado grazas a él.
Javier Bouzón Sánchez .
La historia que acabamos de nos muestra la acción de un trabajador que no se preocupaba por los demás porque estaba haciendo un trabajo sin poner ningún tipo de protección para que la gente no se cayese. Un anciano que pasaba por allí, y que casi se cae , es el único que pone la protección para que la gente no se lastime.
ResponderEliminarLa historia quiere decir que no hay que mirar sólo para los problemas sino que hay que actuar y ayudar.
Hay gente como Vicente Ferrer, Teresa de Calcuta... que son ejemplo de ayudar a los demás.
Nos gusta esta historia por que nos enseña que hay que ayudar a los demás.
Alexandra y María Barral 1º ESO
RESUMO DE BOAS VIBRACIONS
ResponderEliminarUn traballador, está na súa oficiña, cando ve que unha baldosa se move a causa dun taladro mecánico. Moita xente tropeza e cae. Ninha oficina que está enfrente, asómanse a ventá os traballadores da mesma para ver o que pasa, pero eles en vez de axudar decíndolles que hai unha baldosa solta, rínse. Cada vez hai máis persoas ríndose ata que por alí ven un ancián moi enfermo, e abren a ventá para avisalo pero era demasiado tarde. O ancián estaba enrriba da baldosa, non caeu, o bondadoso ancián co seu bastón, atrapou unha valla, púxoa enrriba da baldosa para que non pasara a xente, e entón as persoas fó-
ronse a traballar de novo, XA NON TIÑA GRACIA!
Esto fainos ver que non se pode estar sen facer nada cando vemos que lle pode facer dano a alguén e non facemos nada para evitalo.
O único que fai reaccionar as persoas da oficina é ver como os outros caen.
O ancián reacciona de forma diferente porque pensa que alguén pode mancarse.
A min paréceme que hai moita xente espectadora, pero tamén hai xente boa.
Eu deixo de ser espectador axudando a unha ancián a cruzar a estrada.
Por exemplo Vicente Ferrer, na fundación na que estamos traballando, deixou a boa vida para ir aos sitios máis pobres, dónde pasou o resto da súa vida.
Desde logo que sí, gústame moito a historia.
UN SEÑOR ESTABA TRABALLANDO NA CARRETERA CON UN TALADRO
ResponderEliminarY ALGUNOS ESTABAN NA VENTANA MIRANDO. A XENTE CAIA SEMPRE NO SUELO. UN VELLO QUE PASABA POR ALI COLOCOU UNA VALLA Y UN NIÑO PASOU POLO LADO E GRAZAS AO VELLO NON CAEU. O LADO HABIA UNA OFICINA Y HABIA XENTE ARRIBA REINDOSE SEN FACER NADA.
Temos que axudar aos demais nos quere decir a historia
DESDE LOGO SI ME GUSTO ESTA HISTORIA….
La historia que acabo de ver trata de que un trabajador que trabaja en la calle . Había mucho ruido y no se baba cuenta de que se movía una baldosa y la gente caía. Hasta que vino un anciano y vio que venía un joven e iba a caer, entonces con el bastón cogió una valla para que la gente no cayera y la colocó encima de la baldosa.
ResponderEliminarCuando veamos casos así tenemos que ayudar no quedar mirando.
Esta historia quiere decir que hay que ayudar.
Rocío Pérez 1º de Eso
Este corto ten que ver moito coa realidade pois vemos as desgrazas que ocorren no mundo pero non nos atrevemos a actuar. Neste caso os empresarios son os que observan e o ancian o que actua.Nos invitámosvos a superar esa barreira que a moitos de nos nos impide axudar a xente co necesita.Un gran exemplo e o de Vicente Ferrer.
ResponderEliminarNos nos movilizaríamos por accións como a de axudar a combater o colera en Haiti
Na pequena historia de Boas Vibracións podemos ver como unha persoa observa desde o seu traballo, como as persoas que camiñan pola rúa encontranse cunha dificultade , e él non fai nada por evitalo, ata que un ancián pasa por alí .O home intenta avisalo para que non tropece como os demáis. O bo ancián decatase do sucedido e resolve o problema como puido. Grazas a él as demáis persoas non tiverón dificultades para camiñar pola rúa.
ResponderEliminarEsta acción fixo reaccionar ao home da ventá, e facerlle ver que hai que axudar as persoas que máis o necesitán .
Creemos que desde España non podemos axudar da mesma maneira que Vicente Ferrer, Teresa de Calcuta…pero si que podemos axudar a xente que nos rodea e que verdadeiramente son necesitados por que as pequenas axudas realmente son as máis beneficiosas e as que nos fan entender que se todos aportamos un gran de area convertiremos a terra nun lugar mellor.
Miriam e Elisa
BOAS VIBRACIONS
ResponderEliminarEste video trata de que un albañil estaba haciendo un hueco en el suelo.
En la acera se movía una baldosa, el albañil no se daba cuenta y la gente que pasaba por allí se caía. Un señor que estaba en la oficina se reía de las personas que caían, después se reunían mas personas de la oficina para ver como caía la gente. Al final paso un anciano y puso una valla para que no volvieran a caer mas gente.
El video nos quiere decir que en vez de mirar, que actuemos.
YAIZA SEIJAS ABEAL Y JENIFER FEAL MEIJIDE
Neste video podemos ver como os traballadores do edificio se burlaban de todas as personas que tropezaban naquela baldosa.
ResponderEliminarHasta que chegou o señor mayor e se deu conta de que ese obreiro se descuidara e non puxera a valla na baldosa que se movia.
O señor puxo unha valla para que non se lesionase mais xente e nunca mais volveron a tropezar.
O video fainos reflexionar sobre que non se pode estar de espectador,cando hai problemas hai que actuar e hai que axudar a xente mayor.
Óscar Pérez Sanjurjo
Sergio de Bernardo Iglesias
Este video reflexa o divertido que nos fai ver a xente que se cae, pero cando se trata de un señor maior vemos o perigo que pode suceder, e mais as causas dos sucesos catrastoficos que poden ocorrer e nós non facemos nada
ResponderEliminarSe bemos que unha persoa vai caer e non a axudamos vémonos nun apuro porque
Non fixemos nada por evitalo.
O señor maior deuse de conta cando veu a o neno pequeño de que se poderia caer
Por iso colleu unha valla nas que estaba rodeando ao home que estaba picando na calle que era o responsable de que caera a xente e colleu unha desas barreiras e bloqueou polo sitio que facia caer a xente.
Nós desde fora somos espectadores e o que temos que facer non é observar os problemas senon axudar a atallalos.
Brais Fernández e Angel dos reis
LA HISTORIA REFLEJA .......
ResponderEliminarQue las personas solo se preocupan por ellos y no les importan los demás .
Se rien de las desgracias de los demás y no hacen nada para evitarlo .
En este video podemos ver que son más solidarias las personas mayores que las personas adultas ...
Deberiamos ayudar a todas las personas ...
Aquellas personas que se dedicaban a mirar por la ventana , no se molestaron a bajar y decirle al obrero que pusiera una valla para evitar que se cayera la gente que pasaba por aquel lugar .
En nuestro caso ,bajaríamos a avisar al obrero .
Solo el señor mayor , se preocupó por los demás.
Esta historia nos gutó por una parte y por la otra no, la parte que nos gustó fue que el señor se preocupara por las personas y pusiera la valla de protección.La parte que no nos gustó fue que las personas que estaban en el dificio mirando no se molestaran a bajar.
En esta vida no podemos ser espectadores ni pasotas , debemos actuar ...
Natalia Rodriguezy Alba Grueiro 2º ESO
BOAS VIBRACIÓNS !!
ResponderEliminarNeste corto que acabamos de ver puidemos observar que as persoas estaban vendo o que ocorría sen facer nada e aínda por enriba ríndose da xente que se mancaba..Cando viron un ancián que estaba a piques de caer alarmáronse pero non fixeron nada. O ancián como boa persoa puxo a valla para que máis xente non caera .
A xente na vida somos máis espectadores que xente de actuar, non reacionamos ante cousas como estas.
Habitualmente loitamos por cousas personais sen pensar nos demais.
A nós esta historia gustounos moito porque nos fixo ver cousas que antes non as fariamos ou non nos dariamos conta do mal que se fai.
Lucía Otero e Lucía Bouzón.
“BOAS VIBRACIÓNS”
ResponderEliminarComentario de Óscar Domínguez Naveiras, 2º ESO:
No vídeo coméntase unha situación na que as persoas non fan nada por axudar a outras persoas que sofren un perigo do que eles saben, e poden evitar. Ata que ven un señor ancián e evita que moitas máis persoas poidan caer situando unha valla de seguridade para evitar o perigo.
Danos a entender que debemos actuar para evitar que outras persoas sufran por culpa dun perigo que coñecemos. Debemos actuar en vez de ver como suceden as cousas.
Oscar Naveiras
Neste video vimos como se burlaban todos os operarios dunha oficina das personas que caian por culpa dun obreiro que estaba traballando na calzada.Ël non se daba conta de que unha baldosa estaba a moverse e a xente tropezaba nela. Os empregados dunha ofcina que estaba enfrente rianse da xente que caia hasta que apareceu un señor maior. Eles deronse conta de que ía caer, pero o señor maior deuse conta da baldosa e puxolle unha valla para que a xente non tropezara. Despois diso os da oficina xa non tiñan de qque rirse e abandoaron as ventás.
ResponderEliminarEsto nos quere dar a ver que na vida non hai que ser espectadores senon axudar os demais.
KEVIN YAÑEZ